ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

Barcamp Songkhla IV

หลังจากจบงานก็ควรเขียน blog เป็นที่ระลึกตามธรรมเนียม สำหรับงานครั้งนี้ก็เป็นคนร่วมงานเหมือนครั้งที่แล้ว น้องๆ ที่ภาควิชาและพี่เอ้จาก Tuber เป็นคนจัดงาน โดยรวมแล้วงานออกมาดี ปีนี้มีเบียร์แคมป์ด้วย ถือเป็นครั้งแรกของงานเลย แต่เสียดายหัวข้อน้อยไปหน่อย

พูดอะไรในงาน Barcamp Songkhla IV
ปีนี้เตรียมหัวข้อไปเรื่องเดียวคือ MQTT เป็น Message Passing ตัวนึงที่น่าสนใจมาก เหมาะแก่การนำมาขยายระบบ และประยุกต์ใช้กับ IoT โดยคร่าวๆ แล้วสรุปได้ประมาณนี้

  • พัฒนาโดย IBM และ Arcom เวอร์ชันปัจจุบันเป็นได้รับการรับรองมาตฐานจาก OASIS
  • โปรโตคอลเล็กมากมี header ไม่เกิน 2 byte ทำงานอยู่บน TCP/IP
  • มีลักษณะเป็น Publish/Subscribe จะมีส่วนที่ส่งข้อความออก และรับข้อความเข้าผ่านทาง Message Broker
  • ใช้วิธีการ Topic Maching สำหรับการส่งข้อมูลจาก Publisher ไปยัง Subscriber

เนื่องจากโปรโตคอลมีขนาดเล็กจึงสามารถใช้งานได้ดีบน node ที่มีขนาดเล็ก มีพลังในการประมวลผลน้อย จึงเหมาะกับอุปกรณ์ต่างๆ ใน IoT ด้วย นอกจากนี้ยังมีประเด็นปลีย่อยต่างๆ สามารถดูได้จาก slide



หัวข้อที่น่าสนใจ


บรรยากาศงานเป็นอย่างไร
สำหรับปีนี้บรรยากาศงานโดยรวมดีกว่าปีก่อน แต่คนเข้าร่วมงานน้อยไปหน่อย ส่วนใหญ่ไม่มาเพราะติดธุระ ซึ่งจริงๆ แล้วหากติดธุระจริงๆ ควรจะถอนชื่อออก เพราะมันเป็นการกินที่คนอื่นอีกทั้งเปลืองทรัพยากรอีกด้วย (ข้าวเหลือเยอะมากๆๆ)  ปีนี้เป็นปีแรกที่ต่อด้วย beercamp ในงานได้เชิญ YEC กับรองประธานหอการค้า ของ สงขลามาให้ความรู้แล้วก็พบปะพูดคุยกันด้วย หากมองแนวสตาร์ทอัพแล้วดีมาก เพราะนักพัฒนาจะได้พบกับผู้ลงทุนได้โดยตรง อีกทั้งพอมีเบียร์ อะไรๆ ก็ลื่นไปหมด \o/ อีกเรื่องนึงคือ หัวข้อที่ได้น้อยไปหน่อย ส่วนใหญ่เป็นเจ้าเดิมๆ มีหัวข้อใหม่ไม่มาก เราต้องช่วยกันกระตุ้นวัฒนธรรมแบ่งปันความรู้ให้มากขึ้นกว่าเดิม โดยมากแล้ว หลายๆ คนมาศักยภาพที่จะเป็นสปีกเกอร์ได้สบายแต่ยังไม่กล้าเพราะกลัวว่ายังไม่เจ๋งพอ แต่ในทางกลับกันการเสนอตัวออกมาพูดทำให้เราได้พัฒนาทักษะด้านการเรียบเรียงความรู้หรือการพูดเพิ่มเติม ซึ่งเป็นทักษะที่สำคัญในการดำรงชีวิตของทุกๆ คน หัวข้อก็ไม่จำเป็นต้องเกี่ยวกับ IT ก็ได้ เป็นอะไรก็ได้ที่น่าสนใจ หรือตัวเองเชียวชาญอยู่แล้ว

ส่งท้าย
โดยสรุปแล้วปีนี้ อาหารอร่อยดี สถานที่บรรยากาศดี ขนมจากบ้านขนมลุงยังอร่อยเหมือนเดิม ต้องขอขอบคุณ ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ที่เป็นสปอนเซอร์รายใหญ่ให้เรามาแล้ว 3 ปี Jaideawhosting 3 ปี บ้านขนมลุง 3 ปี Foobarsystem 2 ปี Sparkbit 2 ปี Tyro Bike  Joy Print และพี่เอ้ จาก Tuber ที่ให้เรายืมสถานที่ดีๆ ในการจัดงาน ผมหวังว่า BarCamp Songkhla จะใหญ่ขึ้นและมีคุณภาพมากขึ้นเทียบเท่า BarCamp BKK ได้สักวันนึง :D

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ตัวเอ๋ยตัวผม

กลอนนี้ใช้เวลาประมาณ 20 นาทีเขียนขึ้นมาในห้องเรียนวิชาสัมนา 1 เพราะอาจารย์อยากให้แนะนำตัวเองเป็นกลอน ไม่รู้จะแต่งว่าไงเลยแต่งออกมาเป็นดอกสร้อย เห็นว่าพอใช้ได้เลยเอามาลงไว้เป็นอนุสร ๏ ตัวเอ๋ยตัวผม นิยมในพระพุทธศาสนา ตั้งจิตตั้งใจตั้งหน้า ใฝ่หาความรู้สู่ตน ตั้งใจศึกษาให้เชี่ยวชาญ ชำนาญในศาสตร์ที่ฝึกฝน ฝึกจิตฝึกสันดานให้เป็นคน เป็นชนในชาติที่ดีเอย ๚ะ๛

บันทึกการจัดงานศพ: พิธีฌาปนกิจศพ

ตรงส่วนนี้คงจะเขียนเกี่ยวกับพิธียกศพออกจากบ้าน และเกร็ดต่างๆ เล็กๆ น้อยๆ เนื่องจากที่จัดงานจะไม่นิยมไว้ศพที่วัด จะไว้ศพที่บ้าน และถ้าเป็นไปได้จะไว้ศพในบ้านเสียด้วยซ่ำ เมื่อถึงวันฌาปนกิจศพ หรือเผาศพ ก็จะมีการเซ่นไหว้ครั้งใหญ่ก่อนเคลื่อนย้ายศพไปวัดเพื่อฌาปนกิจ เครื่องเซ่นไว้จะประกอบไปด้วย ข้าว 5 ถ้วย กับข้าว 5 อย่าง หัวหมู ไก่ต้ม ไข่ต้ม หมูสามชั้นต้ม หมี่เหลืองผัด กุ้ง หอย ปู ปลา ผลไม้ 5 อย่าง ขนมขึ้น เมื่อมีการเซ่นไหว้ทุกครั้งจะต้องมี สัปรด น้ำชา 3 จอก เหล้าขาว 5 จอก(หลานๆ บอกว่าเจ็คไม่กินเหล้าขาว แต่มีคนบอกว่าเป็นการไหว้ตามประเพณี ^^ ) ซึ่งแต่ละอย่างมีความหมาย แต่ผมจำไม่ได้ต้องหาอีกครั้งนึง ตัวอย่างเครื่องเซ่นไหว้ เมื่อถึงพิธีเซ่นไหว้ จะมีการเซ่นไหว้โดยแบ่งออกเป็นคณะ แต่เพื่อความสะดวกและรวบรัดจึงมีการไหว้เพียงไม่กี่คณะ ซึ่งก็เหมือนเดิมคือผู้ที่มีศักดิ์สูงกว่าจะไม่รวมการเซ่นไหว้ครั้งนี้ คณะแรกจะเป็นผู้ไกล้ชิดผู้ตายมากที่สุดเริ่มตั้งแต่ลูกและภรรยา หลังจากนั้นก็จะเป็นน้องๆ แล้วก็หลานๆ และก็มิตรรักและผู้คนที่นับถือผู้ตาย หากเป็นเมื่อสมัยก่อนนั้น ต้องแยกออกเป็นเขย เป็นสะไภ้ ไหว้กันหลายยกหล

ด้วยระลึกถึงคุณย่า บันทึกจากความทรงจำ

บันทึกนี้เขียนขึ้นเพื่อบันทึกความทรงจำของผมที่มีต่อคุณย่าที่ล่วงลับไปแล้วอย่างไม่มีวันหวนคืน คุณย่าเปรียบเหมือนฟางเส้นสุดท้ายที่ร้อยครอบครัวใหญ่ของเราเอาไว้ไม่ให้แตกแยก หลังจากที่เสียคุณปู่ไปเมื่อ 23 ปีก่อน เนื่องจากบริเวณจังหวัดกระบี่ ตรัง พังงา ภูเก็ต มีชาวจีนอาศัยอยู่มาก แต่มักจะเป็นชาวจีนที่อพยพมาไทยนานแล้ว จากการการสังเกตของผม ชาวจีนแถบนี้โดยมากน่าจะเป็นชาว เปอรานากัน หรือชาวจีนที่อพยพมาจากจีนแล้วตั้งถิ่นฐานอยู่ในแหลมลายูหรืออินโดนีเซีย แล้วหลังจากนั้นจึงอพยพมาอาศัยต่อที่ประเทศไทย จากการบอกเล่าของคุณแม่ ก๋งเคยเล่าให้ฟังว่าตอนยังเด็กเคยแจวเรือจ้างอยู่ที่ปีนัง คุณย่าเคยเล่าว่าเป็นชาวฮกเกี้ยน อีกทั้วจากรูปวาดคุณย่าทวดที่มีการเกล้ามวยผม สวมเสื้อคอลึก ส่วนทางบ้านมีการใช้คำเรียกจีนผสมไทยถิ่นใต้อยู่มาก ผู้หญิงทุกคนนิยมสวมผ้าปาเต๊ะ เสื้อลูกไม้ (เสื้อฉลุลายดอกไม้) อาหารการกินเป็นแบบชาวไทยถิ่นใต้ทุกประการ (กินน้ำพริก แกงส้มเก่งกันทุกคน ยกเว้นก๋ง :D) อีกทั้งก๋งเกิดที่ดินแดนแถบนี้ไม่ได้เดินทางมาจากเมืองจีน (บางทีเรียก เตี่ยต่อเตี่ย คือ ทวดมาจากจีน ส่วนสถานที่เกิดไม่แน่ใจว่าเป็นปีนังหรือไทย)