๏ ประเทศไทยแหลมทองผ่องโสภา ศิลปะ วัฒนธรรม เลิศล้ำค่า งามสง่าดังเมืองเทพเมืองสวรรค์ ๏ มาวันนี้ไทยนั้นกลับหมองหม่น ประชาชนหม่นเศร้าชังชนชั้น แตกออกเป็นฝักฝ่ายกล่าวหากัน ทั้งโรมรัน ไทยนั้น ฆ่ากันเอง ๏ พฤษภามหาวิปโยค ไทยเศร้าโศกเพราะไทยถูกข่มเหง ไทยล้างไทย เลือดไทย ต้องละเลง ใยไม่เกรง คนไทย ไร้แผ่นดิน ๏ ไม่พอใจใช้ไฟตามไล่เผา อีกขลาดเขลาปล้นชิงลักทรัพย์สิน อีกทำร้าย ทำลาย หลายชีวิน ขจัดสิ้น ความสงบ แลร่มเย็น ๏ อยู่แผ่นดินถิ่นไทยมาหลายปี ไร้ศัตรูย่ำยีไร้ทุกข์เข็ญ เพราะบารมี พ่อหลวง พ้นลำเค็ญ ไทยจึงเป็นชาติไทยที่มั่นคง ๏ พระราชทานต้นทุนทางความคิด เป็นภาษิตประเสริฐค่าอันสูงส่ง เป็นแกนหลักนำไทยให้ยืนยง ไทยมั่นคงเพราะรู้จักความพอเพียง ๏ พ่อพร่ำสอนให้รู้จักซึ่งหน้าที่ แต่ไทยนี้รู้จักแต่สิทธิ์เสียง ไม่ต้องใจใครเขาไม่ไล่เรียง จะถกเถียงกันไปทำไมกัน ๏ ขอเถิดเพื่อนไทยตั้งสติ ละทิฐิ ตั้งจิต ทิ้งโมหัน ตริตรองความ ถูกหรือไม่ อย่างไรนั้น จะประจัญหน้ากันไปทำไม ๏ เรื่องทุกข์ร้อนร้องเรียนตามวิถี ตามวิธีธรรมนูญนั้นว่าไว้ รู้จักสิทธิ์ รู้ใช้สิทธิ์ ตรึงติดใจ เคารพสิทธิ์ กันได้ เป็นการดี ๏ เป็นการดีที่เข้าใจในระ