เด็กน้อยนายหนึ่งได้กล่าวไว้ว่า ตอนนี้ผมหลงทาง ไม่รู้จะเดินไปทางไหนจิงๆ แค่ก้าวเท้าผมยังไม่รู้เลยว่าจะก้าวเท้าซ้ายหรือขวาก่อนดี อาจจะเปนเพราะผมเดินทางไม่เก่ง ไม่ชำนาญเส้น ที่สำคัญผมอ่านแผนที่ไม่ออก ผมมีผู้นำทางที่คอยบอกบริเวณที่หมายให้กับผม แต่ผมก็ยังเดินไปไม่ได้ แน่นอนว่าผมไม่ใช่คนตาบอด การที่จะให้ใครจูงผมไปยังเป้าหมายคงไม่ใช่เรื่องดีนัก ผมเริ่มเข้าใจกับคำว่ามืดแปดด้านมากขึ้นในตอนนี้ ผมคงให้สัณญาไม่ได้ว่าผมจะไปถึงเป้าหมาย แต่อย่างน้อยในตอนนี้ผมก็ได้รู้ว่าระหว่างทางมันยากลำบากแค่ไหนและก็หวังอยู่ลึกๆว่า... ผมคงไปถึงจุดหมาย แม้มันจะถึงโดยไม่สวัสดิภาพก็ตามTT #ให้ตายเถอะ Project ที่มา facebook ของเจ้าเด็กน้อย พี่จะบอกเจ้าเด็กน้อยว่า เจ้าเด็กน้อยหลงทางกลางแสงดาว แต่ละก้าวจะย่างยังหวั่นไหว ถึงดาราบอกทางยังหวั่นใจ หนทางใด คือมรรคา หายากจริง เจ้าเด็กน้อยเจ้าเคยหวนไปคิด ถึงชีวิตที่ผ่านพ้นทุกสรรพสิ่ง เจ้าเคยเตรียม ใจกาย ไว้พักพิง พร้อมแอบอิง ประสบการณ์ แล้วหรือยัง เจ้าเตรียมกาย เผชิญโลกมากเพียงใด เจ้าเตรียมใจ ทุกข์ยาก พร้อมพลาดพลั้ง เตรียมสมอง เตรียมปัญญา เตรียมพลัง ลดอคต