เศร้าเรื่องไทย

๏ ประเทศไทยแหลมทองผ่องโสภา
ศิลปะ วัฒนธรรม เลิศล้ำค่า
งามสง่าดังเมืองเทพเมืองสวรรค์
๏ มาวันนี้ไทยนั้นกลับหมองหม่น
ประชาชนหม่นเศร้าชังชนชั้น
แตกออกเป็นฝักฝ่ายกล่าวหากัน
ทั้งโรมรัน ไทยนั้น ฆ่ากันเอง
๏ พฤษภามหาวิปโยค
ไทยเศร้าโศกเพราะไทยถูกข่มเหง
ไทยล้างไทย เลือดไทย ต้องละเลง
ใยไม่เกรง คนไทย ไร้แผ่นดิน
๏ ไม่พอใจใช้ไฟตามไล่เผา
อีกขลาดเขลาปล้นชิงลักทรัพย์สิน
อีกทำร้าย ทำลาย หลายชีวิน
ขจัดสิ้น ความสงบ แลร่มเย็น
๏ อยู่แผ่นดินถิ่นไทยมาหลายปี
ไร้ศัตรูย่ำยีไร้ทุกข์เข็ญ
เพราะบารมี พ่อหลวง พ้นลำเค็ญ
ไทยจึงเป็นชาติไทยที่มั่นคง
๏ พระราชทานต้นทุนทางความคิด
เป็นภาษิตประเสริฐค่าอันสูงส่ง
เป็นแกนหลักนำไทยให้ยืนยง
ไทยมั่นคงเพราะรู้จักความพอเพียง
๏ พ่อพร่ำสอนให้รู้จักซึ่งหน้าที่
แต่ไทยนี้รู้จักแต่สิทธิ์เสียง
ไม่ต้องใจใครเขาไม่ไล่เรียง
จะถกเถียงกันไปทำไมกัน
๏ ขอเถิดเพื่อนไทยตั้งสติ
ละทิฐิ ตั้งจิต ทิ้งโมหัน
ตริตรองความ ถูกหรือไม่ อย่างไรนั้น
จะประจัญหน้ากันไปทำไม
๏ เรื่องทุกข์ร้อนร้องเรียนตามวิถี
ตามวิธีธรรมนูญนั้นว่าไว้
รู้จักสิทธิ์ รู้ใช้สิทธิ์ ตรึงติดใจ
เคารพสิทธิ์ กันได้ เป็นการดี
๏ เป็นการดีที่เข้าใจในระบอบ
ให้รอบคอบ ครบถ้วน ถูกถ้วนถี่
ลดอัตาธิปไตยทุกพื้นที่
เราจะมี ประชาธิปไตย อันสมบูรณ์
๏ ร่วมปรองดอง สามัคคี สมานฉันท์
มาร่วมกัน ประครองชาติ ไม่ให้ศูนย์
มีเมตตา น้ำใจ จิตเกื้อกูล
สิ้นอาดูรเสียทีพี่น้องไทย
๏ เหล่าบัณฑิตพึ่งเป็นแสงส่องสังคม
ส่องปัญญาหมู่ชนให้ผ่องใส
จงเร่งมือถือประโยชน์ชนส่วนใหญ่
ดังปฏิญาณตนไว้แก่ผองชน
๏ มาร่วมกันสร้างชาติไทยเพื่อในหลวง
ให้พระองค์ชื่นทรวงสุขท้วมท้น
ทำความดีในปีมหามงคล
ให้ได้ยลพ่อเราทรงสราน
๏ ขออำนาจคุณพระรัตนไตย
ทั้งเทพไท้เทวาทุกสถาน
จงคุ้มครองชาติไทยให้ยืนนาน
เป็นแผ่นดินสุขศานติ์ทุกการณ์เอย ๚ะ๛