๏ ยินเอ๋ยยินดี เปรมปรีปรีวาจะหาไหน เห็นว่าที่บัณฑิตมาไกลไกล เดินกันขวักไขว่ใน ม.อ. สวมคลุยเชิดหน้าสง่างาม เดินตามเป็นทิวแถวทั้งแม่พ่อ ญาติมิตรห้อมล้อมเครียคลอ นี่แหละหน่อ วันที่รอ เฝ้าคอยเอย ๏ บัณเอ๋ยบัณฑิต ขอจงคิดให้หนักจนเห็นค่า ให้ยึดมั่นปณิธานพระราชบิดา เอาประโยชน์ประชาเป็นกิจตน จงหนักแน่นในสัตย์ที่ให้ไว้ ประเทศไทยจักได้ทั้งดอกผล ใช้ความรู้เพื่อประโยชน์แก่ผองชน พัฒนาตน พัฒนาชาติ เจริญเอย ๏ ปริญเอ๋ยปริญญา ใช้ว่าเป็นกระดาษแผ่นเดียวไม่ นั้นคือสิ่ง แทนภาระ ที่ให้ไว้ ของจงได้ ตระหนักให้จงดี จะมีค่าเมื่อเห็นค่าของความรู้ จะน่าดูเมื่อประพฤติสมศักดิ์ศรี จะมีเกียรติเมื่อมั่นคงในหน้าที่ กระดาษนี้มีค่าตรองดูเอย